روانشناسی بالینی
روانشناسی بالینی، تخصصی در روانشناسی است که مراقبت‌های سلامت روان و رفتاری مداوم و جامع را برای افراد، زوج‌ها، خانواده‌ها و گروه‌ها و مشاوره به سازمان‌ها و جوامع؛ آموزش، تعلیم و نظارت؛ و کار بالینی مبتنی بر پژوهش ارائه می دهد. این تخصص دامنه وسیعی از مشکلات سلامت روان و رفتاری را مورد توجه قرار می‌دهد – مشخصه آن به کارگیری دانش و مهارت جامع و ادغام یافته از سایر تخصص ها در درون و بیرون حوزه روانشناسی است. حوزه روانشناسی بالینی شامل همه سنین، تفاوت های چندگانه و سیستم‌های متنوع می‌شود.
دانش تخصصی
درک آسیب‌شناسی روانی و سلامت روان در طول عمر
توانایی ارزیابی عملکرد شناختی، رفتاری، هیجانی و بین فردی، و ادغام و ترکیب داده‌های آزمون با مشاهدات، مصاحبه‌ها و سایر منابع داده
توانایی انجام مداخلات روانشناختی و رفتاری برای بهبود سلامت و عملکرد با استفاده از طیف گسترده‌ای از مداخلات مبتنی بر شواهد
توانایی انجام، انتشار و اجرای پژوهش ها در مورد طیف وسیعی از فرآیندهای روانشناسی بالینی
برقراری و حفظ روابط درمانی و ارتباط با جمعیت‌های متفاوت
توانایی تشخیص و پاسخگویی به مسائل اخلاقی، قانونی و نظارتی مربوط به حرفه روانشناسی بالینی
درک انتظارات حرفه‌ای که رفتار را هدایت می‌کند و خوداندیشی، صداقت و پاسخگویی را ارتقا می‌دهند
آگاهی و درک چگونگی تلاقی مراحل رشد و گذارهای زندگی با بافت بزرگتر زیستی-اجتماعی-فرهنگی، چگونگی تکامل هویت به عنوان تابعی از چنین تلاقی‌هایی، و چگونگی تأثیر این تجربیات مختلف اجتماعی شدن و پختگی بر جهان‌بینی و هویت
مشکلات مورد بررسی
تخصص روانشناسی بالینی به مسائل رفتاری و سلامت روان که افراد در طول عمر با آن مواجه هستند، می‌پردازد:
جمعیت‌های دریافت کننده خدمات
روانشناسان بالینی به افراد، زوج‌ها و خانواده‌ها و جمعیت‌هایی از همه پیشینه‌های قومی، فرهنگی و اجتماعی-اقتصادی در چرخه زندگی خدمات ارائه می‌دهند. مشکلات یا نیازهای مورد بررسی از مشکلات سازگاری جزئی تا مشکلات جدی سلامت روان متغیر است.
روانشناسان بالینی با گروه‌ها و جوامع برای شناسایی یا پیشگیری از مشکلات و مداخله در سازمان‌ها، مؤسسات و جوامع برای افزایش اثربخشی و رفاه افراد همکاری می‌کنند.
مهارت‌ها و رویه‌های مورد استفاده
